کدام چهره های معروف ایرانی متولد 15 فروردین ماه هستند؟

آکاایران: امروز 15 فروردین ماه 1400, مصادف با تاريخ تولد يا تاريخ درگذشت برخي از هنرمندان,بازيگران، بازیکنان و خيلي از چهره هاي مشهور ايراني مي باشد. چهره های سرشناسی چون رضا شفیعیان، آتش تقی‌پور ،پروین اعتصامی و خیلی دیگر از چهره های مشهور عزیز کشورمان.

در ادامه این مقاله به معرفی این اشخاص میپردازیم. با ما همراه باشید.

اين چهره هاي مشهور ايراني در تاريخ 15 فروردین ماه متولد شده اند

آتش تقی‌پور

آتش تقی‌پور (زاده ۱۵ فروردین ۱۳۱۹، خوی) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایرانی است.

تقی‌پور دیپلم ادبی را در ارومیه گرفت و در سال ۱۳۴۵ وارد دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک شد. در سال ۱۳۴۹ در رشتهٔ بازیگری و کارگردانی دانش‌آموخته شد و به عنوان بازیگر با کارگاه نمایش در چندین اجرا همکاری کرد. اولین کار حرفه‌ای او بازی در نمایش حکومت زمانخان به کارگردانی رکن الدین خسروی بود که در سال ۱۳۴۶–۱۳۴۵ در تالار سنگلج به اجرا درآمد.

رضا شفیعیان

رضا شفیعیان (زادهٔ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در تهران) موسیقی‌دان، نوازندهٔ سنتور و آهنگساز اهل ایران است.

او از ۱۳ سالگی نواختن ساز ویلن را آغاز کرد. پس از آن در سال ۱۳۳۵ به تشویق پدر، به آموختن سنتور نزد ابوالحسن صبا پرداخت و در ادامه به مدت ۶ سال نزد فرامرز پایور فراگیریِ سنتور را در هنرستان موسیقی دنبال کرد. پس از پایان تحصیل در هنرستان موسیقی، در سال ۱۳۴۱ همکاری خود را با ارکستر وزارت فرهنگ و هنر آغاز نمود و از سال ۱۳۴۳ در ارکسترهای رادیو به فعالیت هنری پرداخت.

او در سال ۱۳۴۵ به دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران راه یافت و از آموزش‌های هنرمندانی نظیر: نورعلی برومند، داریوش صفوت، هوشنگ استوار و یوسف فروتن بهره برد. وی همچنین خارج از دانشگاه، از تجربیات محمد ایرانی مجرد و مهدی ناظمی بهره‌مند شد. او از سال ۱۳۵۲ همکاری خود را با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی آغاز کرد و به تدریس سنتور و تشکیل «گروه موسیقی درویش» پرداخت. رضا شفیعیان ضمن سرپرستی گروه موسیقی درویش، با همراهی هنرمندانی نظیر: بهمن رجبی، جلال ذوالفنون، محمد موسوی، عطاء الله جنگوک، داوود گنجه‌ای، محمد مقدسی، مرتضی اعیان، کمال سامع و … کنسرت‌های متعددی را در داخل و خارج از ایران به اجرا درآورد. همکاری با تلویزیون از سال ۱۳۴۷ به همراه علی اصغر بهاری، فریدون حافظی، بهمن رجبی،محمد موسوی، محمدرضا شجریان، حضور در برنامهٔ تلویزیونی هفت شهر عشق در دههٔ ۱۳۵۰ و داوری جشنواره ملی موسیقی جوان، از دیگر فعالیت‌های وی بوده‌است.رضا شفیعیان، مدرس سنتور در کلاس‌های آزاد موسیقی دانشکده موسیقی دانشگاه هنر بوده و دارای مدرک درجه یک هنری است.

اين چهره هاي مشهور ايراني در تاريخ 15 فروردین ماه دار فانی را وداع گفته اند...

پروین اعتصامی

رخشندهٔ اعتصامی (۲۵ اسفند ۱۲۸۵ – ۱۵ فروردین ۱۳۲۰) معروف به پروین اعتصامی، شاعر ایرانی است که به عنوان «پرآوازه‌ترین شاعر زن ایران» از او یاد شده‌است.

پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی زیر نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملک‌الشعراء بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی آشتیانی، از شاعران و مترجمان دوران خود بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف توانایی‌ها، و ذوق و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. او در بیست و هشت سالگی ازدواج کرد، اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد. پروین پس از جدایی، برای مدتی در کتاب‌خانهٔ دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری به کار پرداخت. پروین پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سی و پنج سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد. زادروز پروین (بیست و پنجم اسفندماه)، به عنوان «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نام‌گذاری شده‌است.

تنها اثر چاپ و منتشر شده از پروین، دیوان اشعار اوست، که دارای ۶۰۶ شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده می‌شود. پروین بیشتر به دلیل به کار بردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش، معروف است. شعرهای پروین پیش از چاپ به صورت مجموعه و کتاب، در مجلهٔ بهار و منتخبات آثار از ضیاء هشترودی و امثال و حکم از دهخدا، چاپ می‌شدند. موفقیت اولین چاپ دیوان اشعار او سبب پیدایش زمینه برای چاپ‌های بعدی شعرهای او شد.

پروین اعتصامی از پیروان «جریان تلفیقی» است. مضامین و معانی اشعار پروین، توصیف‌کنندهٔ دلبستگی عمیق وی به پدر، استعداد و شوق فراوان او به آموختن دانش، روحیهٔ ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران و حمایت و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان است. اشعار پروین اغلب از حوادث و اتفاقات شخصی و اجتماعی خالی‌اند. در میان اشعار او، شعری وجود ندارد که با کمک آن بتوان صراحتاً شخص شاعر را شناخت. شعر پروین از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است. در دیوان او بیش از هفتاد نمونه مناظره آمده که وی را از این لحاظ در میان شاعران فارسی برجسته ساخته‌است. این مناظره‌ها نه تنها میان انسان‌ها و جانوران و گیاهان، بلکه میان انواع اشیاء – از قبیل سوزن و نخ – نیز اتفاق می‌افتد. پروین در بیان مقاصد خود از هنرهای «شخصیت‌بخشی» و «تخیل» و «تمثیل»، با شیوایی کم‌نظیری استفادهٔ بسیار کرده‌است.